در زمینه استروئیدهای آنابولیک، دو نوع محبوب ترن وجود دارد که مخفف ترنبولون است. ترنبولون یک استروئید آندروژنی قوی است که از ناندرولون مشتق شده و به دلیل خواص آنابولیک قوی آن شناخته شده است. دو نوع اصلی Tren عبارتند از:
ترنبولون استات: ترنبولون استات شکل سریع تر ترن است. نیمه عمر کوتاه تری دارد، به این معنی که نسبتاً سریع جذب و از بدن پاک می شود. این امکان کنترل دقیق تری بر روی اثرات دارو را فراهم می کند و آن را در میان بدنسازان و ورزشکارانی که می خواهند دوز مصرفی خود را تنظیم کنند یا در صورت بروز عوارض جانبی به سرعت مصرف آن را متوقف کنند، محبوب می شود.
ترنبولون انانتات: ترنبولون انانتات فرم طولانی تر ترن است. سرعت آزاد شدن آن کندتر است، به این معنی که در مقایسه با ترنبولون استات برای مدت طولانی تری در بدن فعال می ماند. این منجر به دوز کمتر و غلظت خون ثابت تر دارو می شود. همچنین معمولاً توسط بدنسازان و ورزشکاران به دلیل اثرات قدرتمند عضله سازی آن استفاده می شود.
هر دو ترنبولون استات و ترنبولون انانتات استروئیدهای بسیار قوی در نظر گرفته می شوند و به دلیل پتانسیل عوارض جانبی قابل توجه و خطر سوء استفاده برای کاربران بی تجربه یا معمولی توصیه نمی شوند. این مواد معمولاً توسط بدنسازان و ورزشکاران باتجربه استفاده می شود که به خوبی در مورد خطرات احتمالی آگاه هستند و درک درستی از نحوه مدیریت ایمن مصرف آنها دارند.