انتخاب بهترین نوع تستوسترون به شرایط فردی، نیازهای پزشکی و اهداف درمانی بستگی دارد. هیچ پاسخ یکسانی برای همه وجود ندارد، زیرا اشکال مختلف تستوسترون ویژگی‌ها و روش‌های تجویز منحصربه‌فردی دارند. در اینجا برخی از اشکال رایج تستوسترون و مزایای بالقوه آنها آورده شده است:
تستوسترون سیپیونات:
مزایا: مدت اثر نسبتاً طولانی دارد و به تزریقات کمتری نیاز دارد (معمولاً هر 1-2 هفته). معمولاً در درمان جایگزینی هورمونی (HRT) استفاده می شود.
ملاحظات: برخی از افراد ممکن است با نزدیک شدن به فاصله تزریق، نوساناتی را در سطح خلق و خو یا انرژی تجربه کنند.
تستوسترون انانتات:
مزایا: مشابه تستوسترون سیپیونات، با مدت اثر طولانی و تزریقات کمتر. همچنین معمولا در HRT استفاده می شود.
ملاحظات: مشابه سیپیونات، ممکن است منجر به نوسانات خلق و خو یا سطح انرژی در نزدیکی پایان چرخه تزریق شود.
تستوسترون پروپیونات:
مزایا: نیمه عمر کوتاه تری دارد که منجر به پایداری سطح تستوسترون و نوسانات کمتر می شود. این می تواند منجر به خلق و خوی صاف و سطح انرژی شود.
ملاحظات: به تزریق‌های مکرر نیاز دارد (معمولاً هر 2-3 روز).
تستوسترون Undecanoate:
مزایا: به شکل خوراکی یا تزریقی با مدت اثر طولانی‌تر موجود است که امکان تزریق‌های کمتر را فراهم می‌کند (معمولاً هر 10-14 هفته یکبار).
ملاحظات: فرم تزریقی ممکن است هنوز نیاز به تزریق های دوره ای داشته باشد و فرم خوراکی ممکن است دارای جذب متغیر باشد.
ژل یا کرم تستوسترون:
مزایا: آماده سازی موضعی روشی غیر تهاجمی برای تجویز تستوسترون ارائه می دهد. آنها اغلب به خوبی تحمل می شوند و می توانند سطوح ثابتی را ارائه دهند.
ملاحظات: خطر انتقال به دیگران و رعایت برنامه روزانه ضروری است.
قرص باکال تستوسترون یا قرص زیر زبانی:
مزایا: جایگزینی برای تزریق ارائه دهید و سطح تستوسترون ثابتی را ارائه دهید.
ملاحظات: دوز روزانه یا دو بار در روز معمولاً مورد نیاز است.
بهترین شکل تستوسترون به عواملی مانند ترجیحات فردی، تحمل برای تزریق، دفعات تزریق مورد نظر و شرایط پزشکی خاص بستگی دارد. همکاری با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای تعیین مناسب ترین شکل تستوسترون برای نیازهای منحصر به فرد شما و نظارت بر درمان از نظر اثربخشی و ایمنی بسیار مهم است.