در سال 2005، مطالعه ای برای ارزیابی مکانیسم اثر CJC{1} در افراد مبتلا به ویروس نقص ایمنی (HIV) مرتبط با چاقی احشایی آغاز شد. در این مطالعه، آزمودنی‌ها به مدت 3 ماه با CJC-1295 و پس از آن یک دوره پیگیری 6 هفته‌ای ارائه می‌شوند. با این حال، این مطالعه در طول فرآیند استخدام خاتمه یافت و هیچ نتیجه مرتبطی ارسال نشد.
بر اساس یک مطالعه نروژی، در سال 2009 یک ترکیب برای تجزیه و تحلیل ارائه شد تا بررسی شود که آیا حاوی مواد ممنوعه است یا خیر. محققان آزمایشگاه کنترل دوپینگ نروژ و دانشکده داروسازی گزارش دادند که این ماده CJC-1295 است. آنها در مقاله منتشر شده خود به این نتیجه رسیدند که "CJC{2}} یک عامل آزاد کننده برای هورمون رشد است".
